W dokumentach źródłowych niewiele jest wzmianek o pierwszej szkole w Cegłowie. Najstarsza z nich pochodzi z 1603r., kiedy to odnotowano istnienie szkoły parafialnej. Jak podają źródła udzielano w niej nauki początkowej, a dużą wagę przywiązywano do poznania Pisma świętego, obrzędów religijnych i nauki śpiewu kościelnego. Prawdopodobnie uczono też podstaw języka łacińskiego i wiedzy praktycznej.
W 1771r. komisja Kapituły Warszawskiej wydała nakaz kształcenia dzieci w celu podniesienia znaczenia i rozwoju miasteczka. Po upadku powstań narodowych regres w Królestwie Polskim odbił się obniżeniem poziomu nauczania. Dodatkowy problem stanowił brak obowiązku szkolnego. Często w okresie wiosennym dzieci zamiast do szkoły szły pomagać w polu. Przełomowym wydarzeniem dla szkoły był upadek powstania styczniowego. Wtedy to szkoła została zrusyfikowana. Nauczano w niewielkim zakresie podstaw czytania i pisania, początków arytmetyki, geografii i religii, ale wyłącznie po rosyjsku. W tym czasie do szkoły uczęszczały dzieci w wieku 6-15 lat. Po rewolucji w 1905r. prześladowanie polskości znacznie osłabło. Przed pierwszą wojną światową istniała w Cegłowie tzw. szkoła “jednoklasowa”, w której jeden nauczyciel nauczał dzieci uczące się na dwie zmiany w czterech oddziałach. W tym czasie drewniany budynek szkoły usytuowany był w centrum osady, w miejscu dzisiejszego ośrodka zdrowia.
Po odzyskaniu w 1918r. przez Polskę niepodległości w ramach likwidacji analfabetyzmu szkoła w Cegłowie została Przeorganizowana i powiększona. Pierwszym kierownikiem szkoły był p. Czesław Nielepiec. Od l września 1922r. szkoła zwana już Szkołą Powszechną jeszcze bardziej się rozrosła. Była szkołą pięcioklasową i miała 6 oddziałów Zaczęło więc brakować pomieszczeń, a Gminy nie było stać na budowę większej szkoły. Dzieci uczyły się więc w kilku budynkach (nawet domach prywatnych). Pomimo problemów lokalowych i ograniczonych pomocy naukowych szkoła odgrywała w tym okresie niezwykle ważną rolę w społeczności Cegłowa. Była ważnym ośrodkiem wiedzy i kultury. W latach 1917-1924 działała w Cegłowie prywatna szkoła mariawicka, (tzw. progimnazjum) prowadzona przez inż. Tadeusza Bucholca, której pełna nazwa brzmiała: Czteroklasowy Zakład Naukowy w Cegłowie. Poziom nauczania w niej określano jako wysoki. W 1924r. progimnazjum przekształciło się w prywatną, siedmioklasową szkołę powszechną. W połowie lat 30-tych z powodu złego stanu technicznego został rozebrany budynek, w którym mieściła się Szkoła Powszechna. W 1939r. przystąpiono do budowy nowego gmachu. Pracę przerwał wybuch II wojny światowej. Po przerwaniu działań wojennych w 1939r. szkoła wznowiła działalność. Pracę rozpoczęto w budynku szkoły mariawickiej, który mieścił początkowo szkoła państwową i prywatną. Prywatna szkoła mariawicka w 1946r. została rozwiązana, a do jej budynku przeniesiono szkołę państwową i odtąd dzieci obu wyznań uczyły się razem.

Budynek szkoły po oddaniu do użytku w 1959 roku

W 1952r. nowym kierownikiem szkoły został P. Tadeusz Trąbiński. Ponieważ szkoła liczyła około 400 uczniów, budynek szkolny okazał się zbyt ciasny. W związku z tym projektowano budowę nowej szkoły. Początkowo budynek miał stanąć na fundamentach starej, zniszczonej w czasie okupacji szkoły podstawowej, jednak plan architektoniczny okazał się przestarzały i nieaktualny. W 1955r. emerytowany nauczyciel Stanisław Rżysko przekazał pod budowę nowej szkoły grunty rolne o powierzchni 4 hektarów. We wrześniu 1957r. wmurowano pierwszą cegłę, a już 7 lutego 1959r. zakończono prace budowlane. Fundusze pochodziły ze zbiórek społecznych i dotacji państwowych. Szkoła w Cegłowie powstała według projektu inż. Zdzisława Dziedzińskiego z Warszawy. Powstał jednopiętrowy, murowany, pokaźny i doskonale przystosowany na potrzeby rozwijającej się szkoły gmach z klasami, świetlicą, biblioteką z czytelnią, kuchnią, szatnią oraz dużą salą gimnastyczną. Teren wokół szkoły zaczęto zagospodarowywać dopiero w 1962r., kiedy to posadzono pierwsze drzewa i krzewy. Prace te podjęto na większą skalę w latach siedemdziesiątych.
Od 1972r. dyrektorem szkoły był p. Jan Broda. Rozciągające się za szkołą boiska do siatkówki, koszykówki, piłki ręcznej i nożnej oraz estetyczny wgląd i piękne zagospodarowanie terenu to jego zasługa. W 1973r. szkoła w Cegłowie stała się “Szkołą Gminną”. W jej skład weszły takie placówki jak: szkoła w Cegłowie, punkty filialne w Piasecznie i Kiczkach, szkoła w Wiciejowie, Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Cegłowie, 3 przedszkola: w Cegłowie, Kiczkach i Piasecznie. Od tamtej pory szkoła rozwijała się i doskonaliła. W 1999r po wprowadzeniu reformy systemu edukacji w Cegłowie utworzono Publiczne Gimnazjum, które wraz ze Szkołą Podstawową i Przedszkolem tworzy Zespół Szkolny, na którego czele do września 2004r. stał p. Jan Broda.
Od roku 2004 szkołą kieruje p. Beata Walas.
Dnia 25 września 2009 roku szkole nadano imię Bohaterskich Harcerzy Cegłowa.
W dniu 24 września 2010 roku podczas święta patrona szkoła została odznaczona przez starostę mińskiego, Antoniego J. Tarczyńskiego złotym krzyżem “Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej”. Z okazji tej uroczystości Biblioteka Publiczna w Cegłowie nakręciła film “Harcerze z Cegłowa” upamiętniający wydarzenia z 16 września 1939 roku. Zobacz zwiastun filmu->


Dyrektorzy szkoły w Cegłowie

Tadeusz Trąbiński
w latach 1952-1972
Jan Broda
w latach 1972-2005
Beata Walas
w latach 2005-2014
Emilia Kowalczyk-Rumak
w latach 2014-2023

Opracowanie na podstawie pozycji:
Zygmunt-Tomasz Gajowniczek “NA TROPACH
TAJEMNIC HISTORII CEGŁOWA I OKOLIC”

Skip to content